Ուրիշ ձմեռ

By Gayaneh Vardanyan on November 19, 2018

2 պատ։ Քարե։ Կարծր։

Աչքերդ տխուր են։

Շուրթերդ՝ ուրախ։

Հոնքերդ՝ բարկացած։

Առավոտները ձյան հոտ ունեն։

Երեկոները՝ թեյի համ։

Մենք մեծ մասամբ լռում ենք,

Որովհետև էլ ասելու բան չի մնացել։

Որովհետև քո մեջ էլ գարուն չի մնացել,

Որովհետև դու երևի պիտի վարսավիր դառնայիր,

Ես էլ հեռավոր գյուղում ծնվեի պիտի

Ու պիտի մոլորակն արագ պտտվեր

Ու չպիտի հատվեին ճանապարհները․․․

Ձյուն եկավ։

Նայեց աչքերիս մեջ։

Ժպտաց։

Տխրեցի։

Ես այնքան հասարակ եմ ու անփորձ․․․

Ես չգիտեմ գայթակղելու գաղտնիքները։

Չգիտեմ ոչինչ։

Չգիտեմ թե ինչ գույն ունի ծիածանը։

Չգիտեմ թե ինչ համ ունի սերը,

Երբ լեզվիդ ծայրից սահում է շուրթերիս;

Չգիտեմ մաքուր մնալ մերկության մեջ։

Չգիտեմ թարթիչներիս շողքով քեզ օրորել։

Չգիտեմ լալ էնպես, որ ուսդ չթրջվի։

Չգիտեմ բարկության մեջ մնալ ցանկալի ու նուրբ։

Չգիտեմ թաքցնել խորությունս ժպիտով։

Չգիտեմ սիրո մասին խոսել առանց սենտիմենտների։

Ես ոչի՜նչ, ոչինչ չգիտեմ։

Սիրելուց բացի․․․

 

Gayaneh Vardanyan

Being a computer science student and working in a tech company, Gayaneh loves quality literature, arts, rock music, coding and chocolate. Writing emotional poetry, photography and peace making are her biggest passions. Good thing is most of these are pretty combinable. Well apart from coding, of course.

Latest posts by Gayaneh Vardanyan (see all)

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on pinterest
Share on email
IMPLEMENTING ORGANIZATION
PROJECT SPONSORS
PARTNERS